Dariusz Szymura: Ile porodów Pan przyjął?

Wiesław Koper: (Uśmiech). Tego się nie da policzyć. Nie prowadzimy statystyk, kto przyjął najwięcej porodów. Pracuje już 25 lat w tym zawodzie i nie jestem w stanie podać Panu konkretnych liczb.

To może pamięta Pan swój pierwszy przyjęty poród?

Oczywiście. Byłem wówczas na czwartym roku studiów i odbywałem staż w szpitalu. Najpierw rodziła szesnastoletnia dziewczyna, a parę godzin później 38 – letnia pierwiastka, czyli kobieta, która rodzi po raz pierwszy. Takie przypadki należały wtedy do rzadkości, dziś są już normą. Pamiętam też swój pierwszy dyżur jako lekarz. Tego dnia było aż dwanaście porodów. Nigdy więcej nie było ich aż tyle.

Czy ojcowie chcą być obecni przy narodzinach dziecka?

Tak. Coraz częściej ojcowie chcą być przy tym, jak ich żona, partnerka rodzi. Kiedyś ze względów sanitarnych było to zakazane. Dziś jest to nawet zalecane, aby rodząca kobieta miała w tym momencie przy sobie kogoś bliskiego. Nie zawsze musi to być przyszły tata. Może to być koleżanka, siostra, matka. Ważna jest psychiczna bliskość, to bardzo pomaga. Bardzo dobrze jest, gdy przyszły ojciec chodzi z żoną do szkoły rodzenia. Wystarczy, że przynajmniej raz będzie na zajęciach, a już wie jak zachować się w czasie porodu. Oczywiście nie wszyscy ojcowie chcą przy tym być . Są tacy, którzy wolą tego nie oglądać. To też naturalny odruch.

Czy są jeszcze jakieś nowe trendy?

Jak najbardziej. Oprócz wcześniej wymienionych porodów rodzinnych, jest też tzw. system rooming in, polegający na tym, że noworodek większą część czasu spędza z matką. Tu także chodzi o psychiczną bliskość, kontakt dziecka z kochającą go osobą. Ponadto wzrosła liczba cięć cesarskich, głównie wskutek zaleceń lekarskich. Coraz więcej kobiet chodzi do szkoły rodzenia i jest bardziej świadomych tego, co robić podczas porodu. Aczkolwiek muszę przyznać, że procent uczęszczających jest wciąż za niski. Coraz więcej jest także kobiet, które rodzą pierwsze dziecko po czterdziestce. Ostatnio pojawił się taki obyczaj, aby pozwolić ojcom przecinać pępowinę dziecka. Kiedyś to było nie do pomyślenia. Generalnie poprawiły się warunki sanitarne, jest lepsza infrastruktura, w porównaniu do czasów, w których ja zaczynałem pracować, wszystko zmieniło się o 180 stopni. To co robiliśmy kiedyś, to już historia położnictwa.

Czy te odbieranie porodów nie jest już dla Pana rutyną?

Absolutnie nie. Każdy poród jest inny. Może on trwać od kilku do nawet kilkunastu godzin, zależnie od tego, czy kobieta jest pierwiastką czy wieloródką (rodziła już wcześniej). U pierwiastki może to właśnie trwać kilkanaście godzin, ale nie musi. Jeśli chodzi o moje osobiste odczucia, to w żadnym wypadku nie jest to dla mnie rutyna, czy też nuda. Moja praca daje mi wiele satysfakcji. Najbardziej cieszy mnie to jak wszystko przebiega bez zakłóceń i możemy odebrać zdrowe dziecko. W końcu o to w tym chodzi.

Ile mniej więcej porodów przyjmujecie w roku?

Kiedy zaczynałem pracę było to około dwa tysiące porodów rocznie. Wówczas w Żorach był wyż demograficzny, przyjeżdżało dużo młodych małżeństw i stąd taka wysoka liczba. Dla nas to był horror. Jakby to przeliczyć, to jest to ponad 5 porodów dziennie. Aktualnie poziom ten oscyluje wokół 800 porodów na rok i widać tendencję wzrostową.

Chciałby Pan coś dodać na zakończenie?

Przede wszystkim chciałbym pochwalić swój zespół. Mamy położne z wieloletnim doświadczeniem, świetnych lekarzy. Dysponujemy dobrymi warunkami sanitarnymi. Sądzę, że to wszystko.

Dziękuję za rozmowę.

Proszę uprzejmie.