Kamila Hus-Wyrobek: Jedno z twoich oczu jest niebieskie, a drugie brązowo niebieskie. Czy to właśnie spojrzeniem przykułaś uwagę jury programu „Top Model”?

Greta Ludziejewska: Być może ;) Po pierwszej edycji Top Model, Piotrek - mój chłopak - namawiał mnie do spróbowania sił. Ale gdzie tam ja? Wiodła mnie raczej babska ciekawość. Namawiałam kilka koleżanek, które moim zdaniem powinny były spróbować. Większość nie czuła się na siłach, więc na casting pojechałyśmy tylko we dwie. Weszłyśmy na salę, gdzie obradowało jury licząc na to, że może zobaczymy na żywo Joannę Krupę. Okazało się, że to był taki pre casting - pierwszy odsiew. W składzie jury był Rinke Rooyens, producent i scenarzysta programów telewizyjnych oraz Lucyna Szamańska, szefowa D Vision, największej agencji modelek w Warszawie. Ile tam było ludzi! Powiedziałam do siebie: kurcze, ja stąd idę. Między kandydatkami chodziły osoby przeprowadzające krótkie, wyrywkowe rozmowy. Mnie pani zapytała o wiek. Skłamałam, że mam lat dwadzieścia siedem, po czym przyznałam się do swoich dwudziestu dziewięciu. Było mi strasznie głupio. Mimo wszystko namówiła mnie, że powinnam spróbować.

KH-W: Warto było!

GL: Dzwonię do Piotrka, mówię, że przeszłam pierwszy casting, że jutro drugi. On na to: gdzie ty tam, do klubu emerytów i rencistów... a to spoko. To teraz nie przejdziesz. ;)

KH-W: A jednak chłopak się pomylił.

GL: Nie usłyszałam ani jednego złego słowa od jury: zgrabna, ładna, fajna figura. Dowartościowali mnie. I myśleli, że jestem o wiele młodsza, niż w rzeczywistości. Już miałam podziękować, odwrócić się i pójść, na co Karolina Korwin-Piotrowska mówi: pieprzyć wiek! Powinnaś przejść dalej. Krupa ją poparła, Dawid Woliński się dołączył. Jedynie Marcin Tyszka miał jakieś „ale”.

KH-W: Start taki miły. A w dalszych etapach?

GL: Zrobili nam „szkołę przetrwania”. Zabrali telefony, żebyśmy nie mogły robić zdjęć. Zimno, komary, muchy i latające jaskółki w stodole, w której musiałyśmy spać na kostkach siana. Zapchane toy toye, prysznic na zewnątrz z zimną wodą. Co miały zrobić dziewczyny, które miały okres, albo szkła kontaktowe? A gdzie się wydepilować? Nieźle się nagadałam, żeby pozwolili nam chociaż przed sesją się przygotować w cywilizowanych warunkach. O porcjach z cateringu też szkoda gadać. Zdesperowane poszłyśmy raz z koleżanką do pobliskiego domu, żeby nam pani za dychę zrobiła po kanapce z dżemem. Byłyśmy non stop przemęczone.

KH-W: Traktowali was przedmiotowo.

GL: To taka branża: dziewczyny traktuje się przedmiotowo. Mi się to nie podoba, dlatego gdzieś tam kiedyś z tej drogi zrezygnowałam. Gdybym miała pewność, że po dziesięciu latach pracy w modelingu będzie mnie stać, żeby kupić sobie jakieś fajne mieszkanie, samochód i w coś zainwestować. Wówczas faktycznie, czasem mogłabym zacisnąć zęby, a wiedzieć swoje. Niestety, z tego nie ma pieniędzy, a traktują naprawdę strasznie. Trzeba mieć trochę oleju w głowie, żeby wyjść bez szwanku z głupich sytuacji, czy propozycji.

KH-W: Opowiedz o feralnej sesji w Top Model.

GL: Cały czas z Anią - Ormianką - musiałyśmy siedzieć na kostkach siana. Tu gdzieś pod nogami miska, tam coś wbija się w tyłek. Do tego w ogóle nas nie było widać. Przyczepili się, że na sesji mam różowe majtki. A czy miałam dostęp do swojej walizki? Fotograf stwierdziła, że jestem najsłabsza z grupy. Że jestem niefotogeniczna, nie nadaję się. Przyjęłam do wiadomości, ale pomyślałam, że kurcze, miałam przecież już sesje, jakieś doświadczenie też mam. Nawet sesja w Playboyu wyszła fajnie i nikt na mnie nie narzekał. Podczas eliminacji spytali, czemu mi nie poszło. Co miałam powiedzieć? Że wybrali najgorsze zdjęcie? Oni i tak swoje wiedzą. Nie zamierzałam błagać o szansę. Może miałam gorszy dzień, na co Piotrowska: Greta, ale u nas nie ma gorszych dni. A Woliński dodał: stoisz koło Gabrysi, która jest od Ciebie dużo niższa, dużo brzydsza, a ona przechodzi dalej. Czyżby sam sobie zaprzeczył?

KH-W: Dlatego nie przeszłaś dalej?

GL: Teorii jest wiele... Myślę, że do tego programu nie potrzeba im osób, które mają poukładane w głowie. Z nas niewiele uformują. Co zabawne, z dwudziestki piątki odpadło sześć dziewczyn, z którymi najbardziej się skumplowałam. Gdy reżyser robił z nimi wywiady wkurzał się, że nie potrafią odpowiedzieć prosto na pytanie, tylko się rozwlekają. Poza tym myślę, że finałowa trzynastka była wybrana już wcześniej. To jest show. Przeszły te, których albo jest wszędzie pełno, albo ich życiorys zawiera jakiś dramat. Nie ma łez – nie ma oglądalności. Stwierdziłam, że nie będę robić z siebie idiotki, bo program programem, a wrócę do Żor i co: ludzie będą mnie palcami wytykać? Wolę być zapamiętana, jako ta fajna dziewczyna, za którą wszyscy trzymali kciuki. I chyba tylko dlatego żałuję odejścia z programu, że tych właśnie wierzących we mnie zawiodłam.

KH-W: Wróćmy do Playboya. Jak to stało, że znalazło się tam twoje ciało.

GL: Byłam zrzeszona w rybnickiej agencji „Number One”. To było w 2007 roku. Wysłano mnie na casting, potem cisza. Po dwóch latach zadzwoniła do mnie producentka sesji, Kasia Wiechecka, zaprosiła na kolejny casting do Warszawy. Robili nam zdjęcia w samych majtkach, na białym tle, przód - tył - bok lewy, prawy. Ale gdzie tam ja z moim małym biustem? Po dwóch tygodniach oddzwoniła producentka, że będę miała sesję na Mazurach, i że od razu do magazynu. Super! Tę sesję wspominam najlepiej. Pełen profesjonalizm, fajni ludzie, każdy patrzył na swój kawałek pracy, a nie na mnie jako „gołą laskę”.

KH-W: A którą sesję wspominasz najgorzej?

GL: Pokazy w dużych lokalach, gdzie nawet nam wody nie dali, nie wspominając o jedzeniu. Dziewczyny mnie wysyłały, żebym coś wynegocjowała. Chyba przez ten mój „duży pysk” nie chcieli mnie już potem.

KH-W: Żałujesz, że nie wyjechałaś robić kariery w Nowym Jorku?

GL: Nie, ja nigdy na nic nie miałam ciśnienia. Uważam, że życie toczy się tak, jak powinno. Może tak właśnie ma być – mam robić coś innego czekając na swoje pięć minut. Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Poznałam mnóstwo świetnych ludzi. Z dziewczynami z Top Model często dzwonimy do siebie, umawiamy się, spotykamy. Po cichu liczę, że po programie trafię może jakąś ciekawą propozycję. Tak właściwie wolałabym stanąć po tej drugiej stronie: doradzać w ubiorze, makijażu, pracować przy tego typu produkcjach. A może sama otworzę agencję... Dla „dojrzałych” modelek :)

KH-W: Wiesz, czego chcesz. Początki były bardzo obiecujące. Jako szesnastolatka wygrałaś konkurs piękności.

GL: Do udziału w Miss Polski 1999 mnie i starszą siostrę namówił tata, Jerzy Ludziejewski. Marta wygrała wstęp do półfinału, ja zostałam Pierwszą Vice Miss Nastolatek w regionie. O swoje miejsce w półfinale musiałam jeszcze powalczyć w Warszawie.

KH-W: Spotkałaś się z dwuznaczną propozycją, by wygrać Miss?

GL: Moja koleżanka znała się z jednym sponsorem. Ów wybrał sobie grupkę dziewczyn, z którymi chadzał na kolacje. Jedna z tej grupy została Miss Nastolatek. Gdy odmówiłam pójścia na taką kolację, okazało się, że jakby nie mam wyboru. Dopiero wtedy zrozumiałam intencje sponsora. Nie byłam w temacie, nie wiedziałam, o co chodzi. Na szczęście z siostrą sprawiałyśmy wrażenie niedostępnych. Był dystans, więc raczej bali się podejść.

KH-W: Może bali się z innego powodu... Podobno ćwiczysz sztuki walki. I pewnie stąd masz tak pięknie wyrzeźbione ciało.

GL: Może to zasługa dobrych genów? A może mam takie szczęście. Zawsze byłam szczupła. Owszem, chodzę do taty na karate, a na fitness dwa razy w tygodniu. Z siostrą chcemy zacząć grać w squasha. Jeżdżę też dużo na rowerze, rolkach, a zimą przerzucam się na narty i łyżwy.

KH-W: A dieta?

GL: Nie trzymam żadnej. Jestem zdania, że można jeść wszystko, tylko potem trzeba to jakoś spalić. Niestety w wirze pracy nie zawsze znajdzie się czas, żeby zjeść coś wartościowego.

KH-W: Cóż to za praca tak cię pochłania:

GL: Przedłużanie rzęs :) I od czterech miesięcy mam budkę gastronomiczną, obok przedszkola na osiedlu Sikorskiego. Sprzedajemy hamburgery, hot-dogi, gofry.

KH-W: Po autografy podpisane bitą śmietaną przychodzą?

GL: He he, przychodzą, ale po normalne – długopisem na kartce. Były niedawno dwie dziewczyny, wstydziły się: nie mogły zdecydować, która ma zapytać.

KH-W: Jak typujesz: kto wygra Top Model?

GL: Moim zdaniem najładniejsza dziewczyna, która została w programie, to Olivia. To ta o ciemnej karnacji, z dużymi oczami. W pierwszym odcinku, na castingu, opowiedziała o swoich problemach z nadwagą, gdy była nastolatką. Jest bardzo skromna, aż do przesady.

KH-W: Złote rady dla początkujących modelek:

GL: Żeby ich rodzice rozważnie podeszli do tematu. Modeling to naprawdę ciężki kawałek chleba zwłaszcza dla młodych, naiwnych, niedoświadczonych osób.

KH-W: Bardzo dziękuję za rozmowę!

GL: Ja również.

Kamila Hus-Wyrobek, zdj, mjk