Obecnie w szkole tajniki tenisa poznaje około 20 osób – głównie dzieci i młodzież, ale również dorośli. Wielu z nich posiada licencję Polskiego Związku Tenisowego, która umożliwia udział w ogólnopolskich zawodach. Wśród najmłodszych, sukcesy odnosi trójka zawodników w kategorii „Skrzatów” (10-12 lat). Paweł gra czwarty rok, Magda trenuje dwa lata, Patryk – niecały rok. Dzieci wygrywają zawody w rejonie i zdobywają wysokie miejsca w województwie. Ćwiczą trzy dni w tygodniu po 1,5 godziny. - To i tak za mało. Na ich etapie umiejętności, dzieci powinny trenować dwie godziny dziennie – mówi Janusz Kosmal. Aby grać na wysokim poziomie, przygodę z tenisem trzeba zacząć od szóstego roku życia. Efekty, jak mówi pan Janusz, przychodzą po 8, 10 latach, na etapie juniora. Sukces zależy od intensywności i jakości treningów. Ważnym elementem w wychowywaniu młodych zawodników jest trening mentalny. Trzeba ich przygotować psychicznie do gry. Muszą uwierzyć w swój sukces. Praca z dziećmi jest trudniejsza, niż z dorosłymi. Tenis wymaga systematyczności, więc młody sportowiec musi być cierpliwy. Zadaniem trenera jest zachęcenie dziecka do wysiłku. Bywa, że Magda, Paweł i Patryk zniechęcają się. Są ambitni i zdolni, jednak tenis nie jest ich jedynym pozaszkolnym zajęciem. Czasem przerasta ich nadmiar różnorakich obowiązków. Mogą wówczas liczyć na wsparcie trenera. - Tłumaczę im, że wynik nie jest najważniejszy. Liczy się postęp. Jeśli w danym meczu mój podopieczny poprawi jakiś element, to jest to sukces. Zawody to również trening – zaznacza Janusz Kosmal. - Uczę ich przegrywać. Porażka ma ich motywować do bardziej intensywnej pracy – dodaje. Na razie Magda, Paweł i Patryk smakują tenis. Przyszłość pokaże, czy zwiążą się z nim na poważnie.

Janusz Kosmal to nauczyciel wychowania fizycznego, trener piłki siatkowej i ręcznej (jego wychowankami są m.in. Arleta Karbowska, reprezentantka Polski w siatkówce i Karolina Semeniuk, która robi dziś karierę w piłce ręcznej). W latach 90. zdobył w siatkówce Mistrzostwo Polski Nauczycieli z drużyną, której kapitanem był zmarły niedawno Czesław Fojcik. - Musiałem zrezygnować z tego sportu po wypadku samochodowym. Wybieraliśmy się na obóz treningowy i jechałem na zbiórkę – wspomina Janusz Kosmal. - Nie dotarłem. Dziewczyny pojechały beze mnie. Ze względu na kontuzję i przebytą operację barku, musiał zmienić dyscyplinę na taką, która nie obciążałaby lewej ręki. Gra w tenisa była dla niego nie tylko uprawianiem sportu, ale i sposobem na rehabilitację i powrót do zdrowia. Pierwszą sekcję tenisa ziemnego, założył przy szkole prywatnej Cogito. Nie było wówczas w Żorach profesjonalnej bazy. - Trenowaliśmy na kortach w pobliżu kopalni na os. Gwarków.

Od trzech lat, pan Janusz organizuje Turniej Mikołajkowy dla dzieci z regionu. Jak twierdzi, tenis nadal nie jest sportem masowym, ponieważ nie ma odpowiedniej bazy. To bardzo drogi sport, dlatego w przypadku trenowania dzieci, potrzebne jest duże zaangażowanie rodziny. Sprzęt, wyjazdy, wynajęcie kortu, to spore obciążenie finansowe dla rodziców, dlatego nie wszyscy, którzy chcieliby grać w tenisa, mają taką szansę. - Ograniczony jest dostęp do tego sportu ludziom mniej zamożnym. Myślę nad założeniem stowarzyszenia, które wspierałoby zdolne dzieciaki z Żor – zdradza Janusz Kosmal. - Miasto pomaga zawodnikom siatkówki, piłki ręcznej, koszykówki, baseballu. Dlaczego do tych dyscyplin nie mógłby dołączyć tenis?

Szkoła pana Janusza, to nie jedyna w Żorach szkółka tenisa ziemnego. Drugą prowadzi Andrzej Mazur . - W mieście jest już więc coś zapoczątkowane. Mamy fundament do uprawiania tego sportu – zauważa Janusz Kosmal. - Jeśli centrum tenisowe nie będzie służyło tylko komercji to jest szansa, że miasto osiągnie w tej sferze sukces. W Żorach też można wychować dobrego tenisistę. Wierzę, że znajdę prawdziwy talent – żorską perełkę tego sportu – przekonuje pan Janusz. Patrycja Cieślak

Młodzi tenisiści ze swoim trenerem. Od lewej: Patryk Cincio, Magda Zajda i Paweł Heesch