Pomysł zasadzenia żonkilowych „Pól nadziei”, narodził się w Edynburgu, wśród członków brytyjskiej organizacji Maria Curie Cancer Care. W Polsce został on zainicjowany w 1997 r. przez krakowskie Hospicjum św. Łazarza, z czasem do akcji włączyły się inne hospicja. Symbolem programu jest żonkil – kwiat nadziei, będący wyrazem naszej solidarności z chorymi.

Sadząc Pola Nadziei, myślimy w sposób szczególny właśnie o nich. To ci chorzy, co do których medycyna orzekła, że nic nie da się już zrobić. Większość tych osób to umierający na raka. O jakiej więc nadziei mówimy w ich przypadku?

To nie jest nadzieja każąca wierzyć w to, że chorzy odzyskają zdrowi fizyczne. Żonkilowe pola mają przypomnieć, że życie ziemskie tych chorych – choć już krótkie – jest życiem w pełni, tak jak każde inne. To nadzieja, że zarówno chorzy, jak i my, potrafimy to dostrzec i zrozumieć. Nadzieja na to że w tych trudnych chwilach życia chorzy nie będą sami. Taki jest cel przyświecający powstającym na całym świecie hospicjom. Dostrzec wartość życia ludzkiego w każdym, szczególnie w chorych, zbliżających się do kresu swych dni. Info: SPC (ok)