Nie raz słyszeliśmy o porachunkach wojujących ze sobą gangów. Wywiezienie pojmanego delikwenta w bagażniku do lasu - dla postraszenia - to z reguły nie koniec drastycznych igraszek z oprawcami. Łamanie, wyrywanie paznokci, palców, zębów, wykręcanie członków, bicie, kopanie... Wymieniać można długo, wspominać bardzo boleśnie. Ale to - doprawdy – pikuś w porównaniu z torturami, jakie zadawano kilka wieków temu.

Na pierwszy ogień, a właściwie żar, poszedł szef rabusiów. Posadzono go na miedzianym odlewie konia, w którego wnętrzu znajdowały się rozżarzone węgle. Krótko mówiąc: Chrzan grillował się na żywca. Opiekał się do momentu, póki nie zwiedził na „rumaku”każdej, nawet najmniejszej uliczki Cieszyna. To nie wszystko. Gdy zaliczył przejażdżkę – trzech oprawców „rozpalonemi kleszczami ciało jego rwali po kawałku, naostatek wyszarpali z niego wnętrzności”. Podobnym torturom poddano sześciu pozostałych zbójów. Żaden z nich nie miał najmniejszych szans na przeżycie owej „widowiskowej ceremonii”.

Opis, cytowany fragment są zaczerpnięte z rozdziału „Europejski dyplomata”, ze świeżutkiej publikacji Tomasza Góreckiego i Marcina Wieczorka „Książęta Górnego Śląska”. Takich „ludzkich” historii z życia władców Żor znajdziecie o wiele więcej w powyższej księdze. kh