Mimo że, tytuł może nic nie mówi, co więcej dziwi, to znaczy on bardzo wiele. Bowiem ukrywa pod sobą coś, co można nazwać surrealizmem.

Magia w wielu językach brzmi tak samo i określa te same tajemnice.

A Miró? Joan Miró to niezwykły kataloński malarz, którego kolory i tajemny zapis graficznych znaków jest kosmiczną magią, jaka zdaje się odmieniać świat.

„Mirómagia” to barwne i surrealistyczne przedstawienie inspirowane twórczością malarską Joana Miró. Bohaterem spektaklu jest obraz a w zasadzie jego wyobrażenie o nim, który poprzez swoją magiczną siłę rozbudza nasze zmysły i przedstawia kosmiczny świat snów i eterycznej nocy a zarazem przenosi nas w wyimaginowany świat dziwnych postaci, którym nadaje cechy ludzkie. Można rzec, powołując się na słowa Joana Miró, iż: „Ważniejszy od samego dzieła jest efekt, jaki ono wywołuje. Sztuka może umrzeć, obraz może ulec zniszczeniu. Istotne jest tylko ziarno, które zostało zasiane”.

Joan Miró (1893-1983) urodził się w Barcelonie, kataloński malarz, rzeźbiarz i ceramik. Jego dzieła interpretuje się jako przynależące do surrealizmu, jako wyraz powrotu do dzieciństwa i jako „piaskownice dla podświadomości”. Na styl Miró składają się żywe kolory połączone z uproszczonymi formami, kojarzącymi się z rysunkami małego dziecka.

„Mirómagia” powstało z myślą o najnajmłodszych widzach teatralnych, czyli dzieciach w wieku od 1 do 5 lat. Specjalnie dla nich stworzono bezpieczną, przytulną i komfortową przestrzeń, w której będą mogły poczuć się zupełnie swobodnie, być nie tylko widzami, ale gośćmi. Jednym z głównych założeń przedstawienia jest stymulowanie i rozwijanie dziecięcej wyobraźni i kreatywności. „Mirómagia” jest przedstawieniem otwartym na interakcję i spontaniczność widzów, w którym artyści pragną twórczo przetwarzać, a nie ograniczać ekspresję dzieci. Ogromna otwartość aktorów na reakcje widzów, muzyka, delikatne światło pozwolą widzom w każdym wieku poczuć się przyjemnie i magicznie.

O teatrze dla najnajów:

Spektakl wpisuje się w nurt teatru dla najnajmłodszych, który zainicjowany został w Polsce za sprawą Zbigniewa Rudzińskiego z poznańskiego Centrum Sztuki Dziecka. Choć może wydawać się to mało prawdopodobne, spektakle dla niemowląt przygotowywane są na świecie od blisko trzydziestu lat – twórcami tego ruchu są włoscy artyści związani z bolońskim teatrem La Baracca – Roberto i Valeria Frabetti. Te spektakle, pełne sensorycznych doznań, oddziałujących na wszystkie zmysły, cechuje ogromne wyczulenie na malutkiego widza, chęć porozumiewania się z nim jego własnym językiem. Brak struktury narracyjnej, tradycyjnie opowiadanej historii nie jest tutaj przeszkodą do niezwykle twórczego i odkrywczego budowania przedstawienia, w którym najważniejsze jest spotkanie z publicznością. To teatr bardzo doznaniowy, w którym działają kolory, kształty, dźwięki, a nawet zapachy i smaki.

Info: MOK