Wojciech Korfanty urodził się w 1873 roku na terenie obecnych Siemianowic Śląskich. Podczas zaborów publikował teksty piętnujące złą sytuację materialną robotników i walczył o prawa społeczne i ekonomiczne. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, dążył do pokojowego uregulowania granic. Od stycznia 1920 roku pełnił funkcję komisarza plebiscytowego na Górnym Śląsku. Ze względu na brak szansy osiągnięcia sukcesu w drodze rokowań, wezwał mieszkańców Śląska do walki zbrojnej. W wyniku trwającego od 3 maja do 5 sierpnia 1921 roku III powstania śląskiego do Polski wróciło blisko 30 procent obszaru plebiscytowego. W 1922 roku, Wojciech Korfanty został desygnowany na premiera Rządu RP, jego kandydaturze sprzeciwił się jednak Józef Piłsudski. Rok później Korfanty przyjął nominację na wicepremiera rządu Wincentego Witosa. W 1926 roku potępił przewrót majowy, rozpoczynając działalność opozycyjną. Kontynuował ją w Czechosłowacji, gdzie wyemigrował w 1935 roku. Po czterech latach powrócił do kraju, tu został na kilka miesięcy trafił do więzienia. Zmarł 17 sierpnia 1939 roku, krótko po uwolnieniu. Dziennik „Polonia” opisywał Wojciecha Korfantego jako "budziciela polskości na Śląsku, wodza i opiekuna ludu śląskiego, organizatora i przywódcę powstania śląskiego, tego który Śląsk przywiódł do Polski, współtwórcę Państwa Polskiego, nieustraszonego i nieugiętego bojownika o prawo i sprawiedliwość w Państwie”. pc