Mniej więcej od czasu pojawienia się gimnazjów, w żorskich autobusach zrobiło się tłoczno. Większość pasażerów, to właśnie uczniowie oraz studenci – łącznie kilkadziesiąt osób, przypadających na jeden autobus. Do tego trzeba doliczyć ludzi dojeżdżających do pracy, czy na zakupy. Ponieważ korzystających z komunikacji miejskiej jest tak dużo, a autobusów stosunkowo mało – niejednokrotnie dotarcie do celu podróży na czas jest niemożliwe.

- „Trzystaósemką” jeżdżę już od 9 lat – mówi Ania, mieszkanka Kleszczowa. - Często rankami zdarzało się, że autobus nawet nie zatrzymywał się na moim przystanku, tak był przeładowany. Nie miałam wyjścia - mimo że kupowałam bilety miesięczne, nie raz chodziłam do szkoły pieszo. Podobne odczucia ma pani Barbara, która tym autobusem dojeżdża na zakupy. - W wakacje jest w porządku, można nawet usiąść – w roku szkolnym o takim luksusie nie ma co marzyć. Ale to już nawet nie o to chodzi. Większym problemem jest to, że często trzeba jechać przyklejonym do szyby, a czasem zdarzy się, że drzwi np. uderzą w głowę, albo przycisną nogę. Najgorzej jest dojechać z Kleszczowa do Żor po 8.00 rano. Dlaczego nie dadzą wtedy dwóch autobusów? Przecież my za to płacimy – mówi.

Ten problem nie dotyczy oczywiście tylko linii 308. Podobnie sprawa wygląda np. z autobusami linii 301 – obejmującej trasę z Żor do KWK Jankowice. - Zdarza się, że np. mamy zgłaszają, że ich dzieci jeżdżą przeładowanymi autobusami. Jeżeli chodzi o linię 308, nasi inspektorzy już kilka razy sprawdzali, czy przeładowanie jest na tyle duże, by stwarzać zagrożenie i niczego takiego nie zaobserwowali – poinformowała nas Halina Pawliczek z Międzygminnego Związku Komunikacyjnego. - Młodzież często tarasuje przejście, tworząc „sztuczny tłok”, a tak naprawdę w autobusie jest jeszcze sporo miejsca. O przeładowaniu można mówić, jeśli w pojeździe znajdzie się ponad 100 osób. Jeżeli stwierdzimy, że dana linia rzeczywiście jest przeładowana, postaramy się temu zaradzić, np. dokładając jeszcze jeden autobus o danej godzinie – dodaje pani Halina. Ola Kowol